Pokolenie wizerunku

Daaawno mnie tu nie było, niestety jak nachodzi mnie wena, to zawsze jest to środek nocy i zazwyczaj nie mogę sobie wtedy pozwolić na pisanie, bo to kilka godzin snu w plecy. Spanie, czytanie i pisanie dla mnie najważniejsze, jednak jeżeli rano trzeba wstać, to to pierwsze jest priorytetem. Tak tylko się usprawiedliwiam, na wypadek, gdyby była tu choć jedna osoba, która czeka na moje wpisy.

Często ostatnio powtarzam, że nie pasuję do tego świata. Patrzę na to, co mnie otacza, na ludzi, starszych i młodszych, zwłaszcza tych młodszych. Czasy Internetu zrobiły z dzieci ludzi, dla których wizerunek i cała jego otoczka są najważniejsze. Mam 20 lat a czuję się staroświecka. Dziś 13- latki mają na twarzach pełny zestaw kosmetyków, buty na obcasach i srajfony. Pominę już to, że obecnie dla młodych ludzi najważniejsze jest to, żeby telefon nie zacinał się przy przeglądaniu Facebooka co 5 sek., choć to mnie przeraża. Ale patrzę na siebie i na te dziewczynki z gimnazjum i… kurde. W ciągu ostatnich kilku dni tak bardzo uderzyło mnie to, na czym te dzieci dziś się skupiają, że muszę to z siebie wyrzucić.

Zaledwie tydzień temu siedząc w kolejce u lekarza i czytając książkę, słyszałam rozmowę matki z córką. Zwróciłam wcześniej uwagę, że dziewczyna przyszła z mamą, ale to, że ja do lekarza chodzę sama nie znaczy, że inni też muszą. ’Pewnie w ciąży’- pierwsza myśl. Druga- ‘Bez przesady, może mama przyszła z nią, żeby po prostu dotrzymać towarzystwa, bo nudziłoby jej się samej w domu’. Dziewczyna siadając obok mamy, wyciągnęła z torebki, jakżeby inaczej, swojego ajfona i zaczęła pokazywać rodzicielce zdjęcia, głośno je komentując. ‘To na osiemnastce kolegi x, to z kolegą y, to na domówce u koleżanki z, to po imprezie z x,y i z’. Czasem śmiały się razem z tego, co zobaczyły. W pewnym momencie usłyszałam ‘o, a to twoja nawalona córeczka’, a mamusia… hihihi. No, bo przecież to takie zabawne zobaczyć pijaną nastoletnią córkę. Mam 20 lat i o ile otwarcie mówię mamie, kiedy idę wypić, o tyle jeśli wracam w troszkę gorszym stanie, staram się to ukryć. Tutaj znowu stwierdzam, że chyba jestem staroświecka, bo nie pokazuję mamie zdjęć z imprez (o, zgrozo!) i w dodatku nie chwalę się jej naocznymi dokumentami swojej nietrzeźwości, a moja mama nie śmieje się z tego.

Weszłam w końcu do gabinetu i kiedy rozmawiałam z Panią doktor, przyszła położna i przyniosła papierek, który położyła na biurku obok mnie. Nie jestem ciekawska i nie pcham wszędzie nosa, ale to, co widziałam na korytarzu, zniesmaczyło mnie i wyrobiło powierzchowną opinię oraz przypuszczenia z racji tego, jaki to był lekarz. Chyba potrzebowałam poparcia w swoich osądach, więc zerknęłam na papierek. Karta ciąży pani rok ode mnie młodszej, a właściwie prawie dwa, bo widziałam jej pesel i 18-ste urodziny miała wtedy, kiedy ja już powoli myślałam o swoich 20-stych. Wiem, wiem… Nie znam jej historii, nie mam prawa osądzać. Dziewczyna przez pół godziny mówiła tylko o imprezach, chwaląc się matce swoimi zdjęciami po pijaku i razem się z tego śmiejąc, przy czym nie wymieniła choć jednego męskiego imienia przynajmniej dwukrotnie. Tak bardzo młodzież próbuje zrobić z siebie bogatych i modnych kupując ajfony i chodząc w markowych ubraniach, ale nie zastanawiają się przy tym, co reprezentują swoim ‘byciem’, tym co mówią, jak mówią, o czym mówią. Wstrząsnęło mną to chyba aż za bardzo, nic mi tu nie pasowało. Rozumiem, teoretycznie dziewczyna pełnoletnia, może ma stałego chłopaka itd, choć jestem prawie pewna, że to dziecko taty nie będzie widywało zbyt często. Ale zachowanie jej mamy… dziecko dostawało od niej poklask do takiego trybu życia. Wiem, dziecko musi się wyszaleć itp., ale skoro dochodzi do tego ciąża, to chyba czas dorosnąć i rodzice powinni to uświadomić, zamiast chichotać razem z nim oglądając zdjęcia z imprezek.

Parę dni temu, siedziałam w pracy i rozmawiałam z kilkoma osobami, młodszymi ode mnie o kilka lat. W pewnym momencie minęła nas dziewczyna, witając się z moimi rozmówczyniami, po czym domyśliłam się, że jest w podobnym wieku. Zapytałam o to i byłam w ciężkim szoku, bo ta dziewczyna miała na sobie pełny zestaw makijażu. Pudry, róże, nie wiem co jeszcze tam zobaczyłam, bo nie bardzo się na tym znam, ale jej mocny makijaż, mocno mnie uderzył, ona miała jakieś 15 lat. Ja niedawno kupiłam sobie pierwszy w życiu fluid... chyba jestem mocno zacofana.

Dziś na Facebooku zobaczyłam post dziewczyny ze zdjęciem. Było na nim widać niewiele- oko i brew. Dziewczyna ‘z góry przepraszała za brwi’ i tłumaczyła się, że niedługo idzie do kosmetyczki, po czym pytała kobiety, co myślą o jej rzęsach. Weszłam na jej profil z ciekawości- miała nie więcej niż 15 lat.

Na tej samej grupie widziałam zdjęcie kosmetyków, przy którym kobieta zapytała o cienie z Avonu, byłam pewna, że to były cienie do brwi, bo na zdjęciu widać było tylko zamknięte pudełko. W końcu dziewczyna, która wstawiła zdjęcie odpowiedziała, że to-uwaga-puder. To dziecko miało nie więcej niż 14 lat.

Ja się pytam- gdzie dzieciństwo?

Jest czas na pampersy, nocniki, zabawy w chowanego, koniec zabaw, bo to wstyd i wychodzenie tylko po to, żeby porozmawiać, pierwsze miłości. Dopiero po tym przychodzi czas na szpilki i obcasy, strojenie się, malowanie. Dzisiejsze dzieci wstydzą się być dziećmi. 14-latki wyglądają nawet na 20-tki. Nie ma okresu zabaw, bo wraz z przerzuceniem się z nocnika na kibelek, zdejmują dziecinne buciki i z czasem, zbyt szybko, upodabniają się do dorosłych kobiet. Nie ma stopniowego wchodzenia w dorosłość. Dzisiaj dziewczynki nie malują się z czasem coraz mocniej, zaczynając od tuszu do rzęs tak jak ja i moje rówieśniczki. One od razu szpachlują twarz ciężkimi, niekoniecznie dobrymi i dobrze dobranymi kosmetykami, dodając sobie kilka lat, w dodatku często robiąc to nieumiejętnie w taki sposób, że chciałoby się powiedzieć (moje ulubione powiedzenie): ‘ładny masz makijaż’ zamiast ‘ładnie wyglądasz’.

Drogie 13-,14-,15-,16-,17-latki, bądźcie dziećmi! Wiem, że mając 17 lat człowiek czuje się już bardzo dorosły i faktycznie niekoniecznie nadal jest dzieckiem takim, jak w wieku 14-stu lat. Ale nie dodawajcie sobie lat makijażem i ubiorem, bo najważniejszym waszym atutem jest to, że jesteście takie młode. Mam nadzieję, że jeszcze wrócą pokolenia, które mając po 13 lat będą się czołgały po dachach, bawiąc się w chowanego.