SPEŁNIŁAM SWOJE MARZENIE!

Czekałam na to jakieś... 18 lat ;)
Nadszedł ten wspaniały dzień, najlepszy w moim życiu.
Zostałam dumną ‘kryminalistką’!
Wyobrażam sobie wasze krzywe miny, które pewnie większość z Was
robi zwracając uwagę na miejsce, w którym powstało dziś to dzieło,
więc odpowiem na zadawane pytania i komentarze tak oficjalnie,
także tym, którzy by mi ich nie zadali.
Wiem, że latem niczym nie zasłonię tatuażu, przez co w przyszłości
mogę mieć problemy w pracy, ludzie będą dziwnie patrzeć itd, itd, itd.
Szczerze? Mam to... właśnie tam. Nie zrobiłam go w takim miejscu spontanicznie,
wszystko z nim związane było przemyślane co do najmniejszego szczegółu.
Będzie widoczny na każdej rozmowie kwalifikacyjnej, na którą pójdę w swoim życiu,
jeśli ktoś mi podziękuje przez to, co mam na ręce- jego strata,
a dla mnie informacja, że człowiek jest ograniczony i plus,
bo nie chciałabym pracować z kimś, komu przeszkadza moje ciało.
Może zdarzy się, że przez to nie dostanę pracy, na której będzie mi zależało.
Trudno, przeżyję. Ten tatuaż ma długą, bardzo ważną dla mnie historię,
którą poznają pewnie nieliczni.
Nikomu nie musi się podobać, ale każdy ma go szanować.
Przede wszystkim- ludzie nie powinni oceniać mnie po nim,
bo komuś może nie podobać się czcionka, wielkość, miejsce...
Ale dla mnie to nie jest tylko tusz. Mnie nikt nie zapytał, czy jestem gotowa na to,
co musiałam przeżyć, nie miałam wyboru.
Takim właśnie sposobem powstał ten tatuaż... Miałam na niego wpływ
i miałam wybór, ale powstał przez to, na co wpływu nie miałam.
Czuję, że zrobiłam coś, co powinnam zrobić. Prawie słyszę głos,
którego tak naprawdę nie usłyszę już nigdy. Mówi, że podoba mu się to, co zrobiłam.
To najlepsze, co mogłam dla siebie zrobić. Nie tylko dla siebie.
Od zawsze chciałam mieć tatuaż i wiedziałam, że pierwszy będzie napis.
Miał powstać po moich urodzinach,
chociaż wtedy jeszcze nie wiedziałam, co dokładnie chcę.
Poczekałam ponad pół roku i bardzo się z tego cieszę,
bo teraz wiem, że do tego dorosłam. Gdybym zrobiła go w lutym,
pewnie nie byłoby to coś tak ważnego, nie znaczyłoby tak dużo.
Miałabym wątpliwości cały czas. A tak... W pewnym momencie przyszło ‘bum’
i już wiedziałam, co to będzie. Myślałam o tym bardzo dużo i dzięki temu
siedząc na fotelu, nie miałam żadnych wątpliwości.
Dwa tygodnie temu oglądałam swoją rękę i myślałam o tym,
że już niedługo będzie wyglądać o wiele lepiej,
że będzie dla mnie najlepszą częścią mojego ciała.
Przez ostatni tydzień, kiedy miałam już umówiony termin,
nie przestawałam o tym myśleć, śniło mi się studio, igły, moja ręka...
Planowałam to jakieś 4 miesiące, ale przez ostatnie 2 tygodnie po prostu tym żyłam.
I przez ten czas poczułam, że staję się lepszym człowiekiem przez coś,
czego jeszcze nie ma. Tatuaż motywuje mnie, żebym stała się LEPSZA OD SIEBIE!
Czuję, że powinnam zasłużyć na to, aby moja ręka pamiętała o tym,
czego nie chcę zapomnieć i że muszę zasługiwać, żeby o tym pamiętać.
Jestem cholernie dumna z tego, co od dziś będzie ze mną do końca życia
i dumna z siebie, bo pierwszy raz spełniłam jedno ze swoich większych marzeń.
Oczywiście to nie jest taka łatwa sprawa. Teraz muszę wytrzymać z folią,
a potem czeka mnie mycie, smarowanie, kąpiele z ręką w górze ;)
Ale czego nie robi się dla miłości? Nawet wstaje się w środku nocy,
i to bez marudzenia, a w moim przypadku to znaczy bardzo dużo :D
To była miłość od pierwszego ukłucia!
Sorry, kot, chwilowo schodzisz na drugi plan, bo mam nowe dziecko do ‘wychowania’!
Każdy pyta, czy bolało. Ciężko to określić, mocniej bolało tylko w jednym miejscu,
reszty nie nazwałabym bólem. Czułam wiele razy o wiele większy ból
i nie ma gorszego, od tego psychicznego.
Poza tym wszystkim, spędziłam dwie godziny w świetnym towarzystwie.
Maciek odwalił kawał dobrej roboty, wszystko jest tak, jak miało być,
a nawet lepiej, bo takiego cuda się nie spodziewałam. Jest po prostu idealnie!
Miałam wielkie szczęście, że akurat on się tego podjął. Jeszcze tam wrócę!
Teraz na pewno będziesz ze mną cały czas, Brat!